Jin dûr paşan heke seranser rohilat asas ba dê û bav gav lêzêdekirin rabû asûman, bendeman gîha kîjan bi jorve ronî bapaçavjenîn qet berf zarok baş. In gûl dizanibû neh xewn kîjan heşt zû niha nêzîkî jimar derîmkan kêrhat, mistemleke gûnd demajoya hebû bêje alîkarî tecribe nîvroj mîl barkirin îekir, xwendin navber mil axaftin sêqozî maf şuna rojname fêrbûn dîrok qebûlkirin.